سرمایه گذاری مورد احتیاج برای احیای واحدهای صنعتی - مجله وبلاگ فروش

به گزارش ایران، در سال 99 برای برگشت واحدهای صنعتی 4 هزار و 611 میلیارد تومان سرمایه گذاری جدید صورت گرفت که همین امر برای 25 هزار و 988 نفر شغل جدید ایجاد کرد. حال به اعتقاد کارشناسان با تزریق همین میزان پول احیای بیش از 2 هزار واحد صنعتی کوچک امکانپذیر است.

سعید زرندی، معاون برنامه ریزی وزارت صمت در مصاحبه کوتاهی گفت: برای احیای واحدهای صنعتی در امسال 4 هزار میلیارد تومان اختصاص داده خواهد شد.

علی رسولیان، مدیرعامل سازمان صنایع کوچک و شهرک های صنعتی گفت: در امسال قرار است 2 هزار و 400 واحد صنعتی به چرخه صنعت بازگردد که از این تعداد 800 واحد خارج از فضای شهرک های صنعتی است و 1600 واحد دیگر که در شهرک های صنعتی تعطیل شده بودند، احیا می شوند.

او ادامه داد: واحدهای صنعتی که از فراوری باز می مانند چند دلیل مشترک دارند که طبق آنالیز های انجام شده بیش از 56 درصد آن مربوط به کمبود نقدینگی، نداشتن بازار، اشباع بازار از محصول فراوریی، اختلاف بین مدیران بنگاه فراوریی، چالش در تأمین مواداولیه و البته مسائل مربوط به مالیات و سیستم های تأمین اجتماعی است.

آمارهای سال گذشته نشان می دهد که بخش صنعت با وجود سخت ترین تحریم ها توانسته به آمارهای مثبتی دست پیدا کند. در سال 99 و در قیاس با سال 98 در بخش سرمایه گذاری مجوزهای صنعتی در پروانه بهره برداری رشد 200 درصدی به دست آمده است؛ درصد تغییر پروانه بهره برداری اشتغال مجوزهای صنعتی در مدت زمان یاد شده نیز مثبت 23.4 درصد بوده است و در این میان در سال 99 در همسنجی با سال 98 تعداد پروانه بهره برداری صنعتی در بخش مجوزهای صنعتی 10 درصد رشد پیدا نموده است.

حرکت بر اساس احتیاج بازار و مشتریان

مهدی صادقی نیارکی، معاون وزیر صمت درباره رشد صنعتی و احیای واحدهای صنعتی گفت: تحریم ها باعث شد که چندین اتفاق مهم در حوزه صنعت کشور رخ دهد یکی از آنها حرکت به سمت ایجاد میز ساخت داخل با هدف داخلی سازی قطعاتی که به واردات آن وابسته بودیم؛ در این حوزه اتفاق های ارزشمندی اتفاق افتاده و سعی شده از توانمندی شرکت های دانش بنیان بیش از گذشته استفاده گردد، نکته دیگر اینکه واحدهای صنعتی برای رشد فراوری انگیزه بیشتری پیدا کردند چرا که واردات با محدودیت روبرو شد؛ همین امر سبب شد که واحدهای صنعتی که به دلایل مختلف از حوزه صنعت خارج شده بودند دوباره برای برگشت به حوزه صنعت رغبت پیدا کردند.

او ادامه داد: واحدهای صنعتی به این یقین و باور رسیدند که وزارت صمت حمایت همه جانبه از فراورینمایندگان داخلی دارد، از این رو به نظر می رسد تعداد قابل توجهی از فراورینمایندگان برای توسعه و گستردگی فعالیت های خود در حال برنامه ریزی هستند، از سویی این دقت نظر وجود دارد که با ورود به برجام حمایت ها ادامه داشته باشد و اجازه ندهیم واردات محصولات نهایی مانند سال های گذشته انجام گردد. واحدهای صنعتی باید کوشش نمایند که بر اساس سلایق مردم، احتیاج بازار و تکنولوژی های روز حرکت نمایند.

در تأمین مالی بنگاه های فراوریی کوچک، متوسط و طرح های نیمه تمام با پیشرفت بالای 60 درصد در راستای اقتصاد مقاومتی در قالب پروژه رونق فراوری در سال 99 حدود 5042 واحد صنعتی برای دریافت تسهیلات معرفی شدند که به آنها 166 هزار و 895 میلیارد و 100 میلیون ریال (16 هزار و 689 میلیارد و 510 میلیون تومان) پرداخت شد. همچنین در بخش تسهیلات برنامه فراوری و اشتغال در سال گذشته 1232 واحد صنعتی برای دریافت وام به بانک ها معرفی شدند که به میزان 815 هزار و 294 میلیارد ریال (81 هزار و 529 میلیارد و 400 میلیون تومان) تسهیلات به آنها پرداخت شد.

تمام واحدها نباید به چرخه صنعت بازگردند

محمدحسین سرمدیان، فراورینماینده ای که با حمایت کارگروه برطرف موانع فراوری توانست به چرخه صنعتی بازگردد در پاسخ به این سؤال که چه میزان سرمایه برای احیای واحدهای صنعتی مورد احتیاج است گفت: نمی توان عدد دقیقی برای احیای واحدهای صنعتی اظهار داشت چرا که مسائل فراورینمایندگان با یکدیگر متفاوت است، یک واحد صنعتی با تسهیلات دومیلیارد تومانی می تواند پرقدرت به حوزه صنعت بازگردد و گروهی دیگر با سه برابر پول یاد شده نمی تواند هیچ کاری انجام دهد.

او با بیان اینکه احیای واحدهای صنعتی که محصولات آنها قدیمی است و در بازار خواستار ندارد اشتباه است چرا که سرمایه کشور از بین می رود، توضیح داد: صرف برگشت واحد صنعتی به گردونه صنعت نمی تواند خبر خوبی باشد، دولت باید از واحدهایی حمایت کند که محصولات آنها قابلیت به روز شدن و صادرات را دارد.

سرمدیان تأکید کرد: در حال حاضر شرایط کشور به گونه ای شده که خیلی از افرادی که زمانی فراورینماینده بودند تمایل به ورود به حوزه فراوری پیدا کردند، از این رو یکی از وظایفی که وزارت صمت دارد این است که سرمایه گذاری ها و منابع مالی را به سمتی راهنمایی کند که کشور و فراورینمایندگان از آن منتفع شوند.

راه های تأمین مالی برای احیای واحدهای صنعتی چیست؟

آرمان خالقی

عضو هیأت مدیره خانه صنعت، معدن و تجارت ایران

زمانی که موضوع راه اندازی کسب و کار و سرمایه گذاری مطرح می گردد ذهن ها به سمت بانک و منابع بانکی می رود و اما این پیش فرض وجود دارد که منابع بانکی محدود است و قاعدتاً بانک ها می دانند که مشتری شان چه کسانی هستند و عمده منابع شان معین است که در طی سال به چه سمت و سوی می رود. بعضاً بانک ها مشتری ثابت دارند که سالانه به این افراد وام تخصیص می دهند و یا وام آنها را تمدید می نمایند. از آنجا که منابع بانکی محدود است و تمام مشتری های ثابت درخواست تمدید وام دارند و تعداد محدودی جدید وارد می شوند، بانک ها در ارائه تسهیلات برای راه اندازی کسب و کارها نمی توانند فعالانه عمل نمایند. از سویی با توجه به شرایط سختی که برای دریافت تسهیلات وجود دارد، بانک ها به عنوان یک مانع بین فعالان مالی شناخته می شوند.

حال سؤال این است به غیر از بانک روش دیگری در جهان برای ارائه تسهیلات وجود ندارد؟ حتی در خصوص روش های پرداخت تسهیلات بانکی اصولاً قراردادهایی که برای پرداخت و تأمین نقدینگی و منابع مالی بخش فراوری استفاده می گردد قراردادهای محدود و یا روش های محدود است. یعنی یک سری قراردادهای مشارکت برای ساخت، قرارداد سرمایه در گردش است و یا قرارداد جعاله است؛ در حقیقت چند روش مرسوم و معمول است. اما اگر بحث باشد که سراغ سایر روش ها برویم، بازار سرمایه را می توان بیان کرد. سال گذشته به دلیل وضعیتی که در خصوص بازار سرمایه ایجاد شد اعتماد عمومی نسبت به بورس بشدت شکسته شد هم اکنون نیز بازار سرمایه نمی تواند خود را پیدا کند. افرادی که وارد بورس شدند انتظار داشتند که بتوانند سود سریع الوصول داشته باشند که محقق نشد. لذا هر مقدار پولی که بخواهد در بازار سرمایه تزریق گردد، سهامداران انتظار درآمدهای سود سریع را دارند در غیر این صورت از آن بازار خارج می شوند. بنابراین در حال حاضر بازار بورس هم روش مطمئنی برای تأمین نقدینگی بخش فراوری نخواهد بود. با وجود این باید بازار سرمایه تقویت گردد تا بتوان از پتانسیل آن برای توسعه صنعتی کشور بهره برد، چرا که این بخش قابلیت تأمین نقدینگی حوزه فراوری را دارد. نکته دیگر که می تواند در تأمین نقدینگی احیای واحدهای صنعتی یاری کند، لیزینگ ها است. بحث لیزینگ به این شکل است که قاعدتاً یک شرکتی یا یک مجموعه ای وجود دارد که سرمایه ای دارد و این سرمایه را برای تأمین خرید کالا، تجهیزات، ماده اولیه و هر چیز دیگر به مخاطب خود به صورت قسطی تخصیص می دهد که بعد از پرداخت اقساط مالکیت به فراورینماینده می رسد؛ با این روش اجاره به شرط تملیک اتفاق می افتد. این نوع روش هنوز در کشورمان جا نیفتاده است. ما باید به این سمت حرکت کنیم. روش دیگری هم وجود دارد که آن فعال سازی شرکت های سرمایه گذاری است. اگر این روش عملیاتی گردد می توان تأمین نقدینگی را به غیر از بانک ها دنبال کرد. برای تحقق این امر احتیاجمند سرمایه گذاران ریسک پذیر هستیم. شرکت های سرمایه گذاری ابزار و یاری هایی را می خواهند که به واسطه آن بتوانند جلوی سوخت شدن سرمایه شان را بگیرند.

شرکت های سرمایه گذاری قاعدتاً باید بتوانند ریسک را تشخیص دهند و نوع ورودشان به حوزه فراوری در قانون تجارت اصلاح گردد تا به عنوان سرمایه گذار وقتی وارد یک شرکت می شوند ورود و خروج آنها با سهولت بهتری انجام گردد تا بعد از تقویت یک مجموعه بتوانند وارد مجموعه دیگری شوند و آن را به سوددهی برسانند. این گونه شرکت ها احتیاجمند حمایت های همه جانبه از سوی دولت ها هستند. در این میان ما به بیمه ها احتیاج داریم که ریسک پرداخت تسهیلات را پوشش دهد. در خیلی از کشورها این موضوع یک عرف است. می توان بیمه نامه را به بانک برد و بر اساس آن تسهیلات گرفت. در حقیقت بیمه نامه جایگزین وثیقه ملکی خواهد شد که اکنون بانک ها از فراورینمایندگان طلب می نمایند. استفاده از کنسرسیوم ها و هلدینگ ها هم بخش دیگری هستند که متأسفانه مورد توجه قرار نگرفتند. با حرکت به این سمت سرمایه گذاری مشترک راحت تر خواهد شد. ابزار مهم دیگری که طی این سال ها از آنها استفاده نشده، تهاتر است. اگر بتوانیم بازارهای تهاتری را شکل دهیم و پشتیبانی قانونی و قضایی از آن داشته باشیم قاعدتاً خیلی احتیاج به گردش نقدینگی نخواهیم داشت. در بازار تهاتری شما یک اعتباری دارید بدین جهت دیگر پول جابه جا نمی گردد بلکه اعتبار جا به جا می گردد.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا

abanhome.com: گروه ساختمانی آبان: بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت